بررسی سطح سرمی سیتوکین های TH1 و TH2 در بیماران مبتلا به گریوز با و بدون افتالموپاتی و مقایسه آن با گروه کنترل مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی (ره) 89-1388

مقدمه: گریوز یک بیماری خودایمن تیروئید است که در اثر تولید آنتی بادی علیه رسپتور TSH ایجاد می شود. عقیده بر این است که تغییر در تعادل سیتوکین های TH1(ایمنی سلولی) و TH2(ایمنی هومورال) منجر به این بیماری می شود. هدف ما از این مطالعه اندازه گیری سطح سرمی سیتوکین های TH1 و TH2 در بیماران مبتلا به گریوز با و بدون افتالموپاتی و مقایسه آن با گروه کنترل بود. روش: این مطالعه روی 34 بیمار مبتلا به گریوز و 33 نفر فرد سالم به عنوان گروه کنترل انجام شد. سطح سرمی IL-2، IFN-γ، IL-4 و IL-10 و تست های عملکرد تیروئید در هر دو گروه اندازه گیری شد. یافته ها: سطح سرمی IL-2 و IL-10 در بیماران گریوز بالاتر از گروه کنترل بود(P<0.05) ولی سطح سرمی IL-4 بین دو گروه بیمار و کنترل تفاوتی نداشت. سطح سرمی IFN-γ در گروه گریوز پایین تر از گروه کنترل بود. نسبت سطح سرمی سیتوکین های TH1/TH2 در گریوز بالاتر از کنترل بود. سطح IL-10 در افتالموپاتی متوسط تا شدید نسبت به گروه بیماران بدون افتالموپاتی بالاتر بود(P=0.05) . بحث و نتیجه گیری: اگر چه نتایج مطالعه ما به طور مشخص شیفت سطح سیتوکین ها به سمت TH1 یا TH2 را نشان نداد ولی بالا بودن سطح آنتی بادیها علیه TSH-R، TPO و Tg و همچنین افزایش نسبت سیتوکین های TH2/TH1 در بیماران گریوز همگی از نقش مهمتر ایمنی هومورال در این بیماری حمایت می کند.